Historia i współczesność
Historia Kliniki Położnictwa i Ginekologii związana jest bezpośrednio z historią Uniwersytetu Warszawskiego.
W 1809 roku lekarze:
- August Wolff,
- Jacek Dziarkowski,
- Józef Czekierski,
- Franciszek Brandt
- asesor farmacji Józef Celiński
postanowili założyć szkołę lekarsko-chirurgiczną i już 7 października tego roku Izba Edukacyjna Księstwa Warszawskiego zorganizowała przy Szkole Prawa Wydział Akademicko-Lekarski w Warszawie (Akademię Lekarską), którego prezesem mianowała Stanisława Staszica, a dziekanem Jacka Dziarkowskiego.
W 1915 roku, po zatwierdzeniu przez władze niemieckie statutu Uniwersytetu, grono wybitnych polskich profesorów rozpoczęło działania związane z reaktywowaniem wyższej uczelni medycznej w Warszawie i tworzeniem klinik Wydziału Lekarskiego.
W 1920 roku na stanowisko kierownika Kliniki Położnictwa i Chorób Kobiecych wybrano profesora Adama Ferdynanda Czyżewicza. Dzięki staraniom i niezwykłemu zaangażowaniu profesora w budynku przy placu Starynkiewicza 3 przeprowadzono prace umożliwiające otwarcie Kliniki Położniczo-Ginekologicznej.
Oficjalne otwarcie nastąpiło 14 stycznia 1921 roku. Wprawdzie pracę naukową i dydaktyczną można było już rozpocząć, jednak remont i adaptacja pomieszczeń dla potrzeb ginekologii i położnictwa trwały do końca 1921 roku.
W kolejnych latach nastąpił dalszy rozwój Kliniki. Uruchomiono Pracownię Biologiczną, Pracownię Histopatologiczną, Oddział Radioterapii oraz Oddział Leczenia Fizykalnego. Prowadzono aktywną działalność naukową. Programowe tematy związane były z położnictwem, chorobami infekcyjnymi, opracowywano nowe techniki operacyjne. Klinika była głównym ośrodkiem kształcenia studentów.
Lata wojny, to szczególny okres w życiu Kliniki.
We wrześniu 1939 roku przejęła cały ciężar pracy „położniczej” stolicy. Odbywało się tu około 30 porodów dziennie. Nie zaprzestała swojej działalności również w trudnym w okresie okupacji. Oprócz działalności usługowej prowadzono tajne nauczanie studentów.
W sierpniu 1944 roku Klinika została ewakuowana. Część sprzętu oraz dokumentację wywieziono i zabezpieczono.
Powstanie Warszawskie i okres do czerwca 1945 roku to trudny czas rozstania personelu kliniki z jej gmachem. Po wojnie, wraz z powrotem profesora Czyżewicza i asystentów ponownie wznowiła swoją działalność. Początkowo, ze względu na remont przedwojennego budynku mieściła się w VIII pawilonie Szpitala Dzieciątka Jezus.
19 września 1946 roku wróciła do własnego budynku przy placu Starynkiewicza.
Do 1950 roku była jedyną kliniką uniwersytecką w Warszawie kształcącą studentów w zakresie położnictwa i ginekologii. Obecnie jest wiodącym ośrodkiem uniwersyteckim, zajmującym się edukacją lekarzy, położnych i pielęgniarek, a także miejscem zdobywania zawodowych umiejętności kolejnych specjalizantów z zakresie:
- położnictwa i ginekologii
- ginekologii onkologicznej
- endokrynologii ginekologicznej i rozrodczości
- perinatologii
- neonatologii
Klinika to nie tylko dydaktyka, ale i prężny ośrodek naukowy.
Pracownicy Kliniki realizowali granty Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego i Narodowego Centrum Nauki, takie jak:
- „Analiza rozwoju somatycznego, problemów zdrowotnych, funkcji ważnych dla życia narządów oraz ocena neurologiczna i psychologiczna dzieci matek po transplantacji narządów w wieku niemowlęcym, przedszkolnym i szkolny”
- „Zastosowanie metod biochemicznych i biofizycznych we wczesnej diagnostyce preeklampsji”
- „Monitorowanie wzrostu płodu u pacjentek z cukrzycą ciążową z uwzględnieniem wskaźników insulinooporności „
- „Główne profile niepłodności w Polsce, ich czynniki ryzyka w aspekcie stylu życia i ekspozycji zawodowej współczesnych Polaków – badanie pięciu regionów ”
- „Ocena ultrasonograficzna szyjki macicy jako czynnik prognostyczny porodu przedwczesnego ”
Aktualne zainteresowania naukowe Kliniki z zakresu perinatologii to przede wszystkim – nowe techniki leczenia przepukliny przeponowej u płodu, powikłań ciąż bliźniaczych, cukrzycy ciężarnych a także komórki macierzyste sznura pępowinowego. W dziedzinie ginekologii badamy zagadnienia związane z operacyjnym leczeniem nowotworów narządu rodnego, wysiłkowego nietrzymania moczu i endometriozy.
W gmachu Kliniki pracowało wiele wybitnych postaci polskiej ginekologii i położnictwa.
Kierownikami Kliniki byli:
- prof. Adam Ferdynand Czyżewicz (1921-1958),
- prof. Tadeusz Bulski (1958-1966),
- prof. Małgorzata Serini-Bulska (1966 -1973),
- prof. Zbigniew Sternadel (1973-1991),
- prof. Longin Marianowski (1991-2004),
- prof. Leszek Bablok (2004-2010).
W latach 2010 - 2022 kierownikiem Kliniki był prof. Mirosław Wielgoś, który po zakończeniu dwóch kadencji na stanowisku Dziekana I Wydziału Lekarskiego objął w 2016 roku funkcję Rektora Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego.
od 1 października 2022 roku I Katedrą i Kliniką Położnictwa i Ginekologii kieruje prof. dr hab. n. med. Artur Ludwin.